دوکوهه
دوکوهه
السلام ای خانه عشق
دو کوهه مغمموم است و در انتظار قیامت
دلش برای شهدا تنگ شده است
برای بسیجی ها
دو کوهه مزین به نام شهیدانی است که عشق را در بستر خون معنی کنند
همانانی که فهمیدند در عشق دو رکعت است که صحیح نیست وضوی آن مگر با خون
نمازی که هر جا نمیشود به جا آورد
و فقط در قتلگاه چه خوب به جا آوردند.
آنرا از اعمال امام حسین(ع) در روز عاشورا یاد گرفتند گویا دو کوهه میقات آنانی
است که با نیت خون محرم شدند و با عشق حسین(ع) لبیک احرام گفتند و رهسپار
طواف حرم عشق شدند.
و چه زیبا دور کردنی است. گردش عشق به دور خون گواریشان باد.
گورای تو باد حاج همت
گوارای تو باد.
دو رکعت عشقی که رکعت اولش خونین شدن تن بود و رکعت دوم آزاد شدن روح
آن هنگام که گفتی
خدایا ما را از این آزادی آزاد کن و ما را بنده خود نما
این چه آزادی بود که همه در پیش می دوند و تو از آن میگریزی
گوارای تو باد این رهایی از آزادی و رسیدن به بندگی.
دو کوهه کاش میدانستم آنانکه از دوکوهه شروع کردند تا به کربلا مقصد کنند...به
تو چه ها گفتند.
شهیدان باور کنید برایمان چه دلنشین است
برق زیبای یک نگاه شما که بر روی دردهای سوخته بیات شده مان بنشیند و ما را
از تیرگی غم جاماندن برماند.
ای شهیدان اگر چه شما عاشقان و عارفان حقیقی هستید اما باید بگوییم که عشق
یعنی سالها در انتظار شهادت مبهوت پایان یافتن این دفتر و بسته شدن باغ شهادت
بودن.