در اوایل جنگ یک بار زخمی شد، اما به اشتباه خبر شهادت او در منطقه پیچید. مردم دشت عباس در جنوب غربی ایران در استان ایلام که بیشتر همرزمانش بودند، با شنیدن خبر شهادتش، به او لقب «شهید صحرا» دادند، ولی هنگامی که پس از درمان سطحی، به منطقه برگشت و اهالی دشت عباس او را زنده دیدند، وی را «شیر صحرا» نامیدند. در پی این رویداد، آن چنان پرآوازه گردید که رادیوهای دشمن هم با همین عنوان از او نام میبردند. در دفتر کارش این شعر نقش بسته بود که «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/ موجیم که آسودگی ما عدم ماست.» بیتی که اکنون بر سنگ آرامگاهش نقش بسته است.
۱
۲۵ مرداد ۹۲ ، ۱۴:۴۵