دو نفر بودند ... دو دختر ...

دو نفر بودند. دو تا دختر که توی حوض خالی میدان شهید مطهری سنگر گرفته بودند.

دور و برشان پر بود از نیرو اما نه خودی.

هیچ کاری نمی شد برای شان کرد.

خرمشهر تقریبا افتاده بود دست عراقی ها.

 

حلقه محاصره ی میدان مطهری تنگ تر می شد.

رفتیم پشت بام یک ساختمان.

دو نفر بودند.

دو تا دختر که راه عراقی ها را آن همه مدت سد کرده بودند.

فشنگ هاشان هم تمام شده بود گویا.

خون خون مان را می خورد.

باید برایشان کاری  می کردیم .

عراقی ها دیگر شلیک نمی کردند.

می خواستند بگیرندشان، زنده!

دیگر رسیده بودند به میدان که دو تا صدا آمد.

تق...

تق...

لوله های تفنگ را گرفته بودند سمت هم دیگر.

آنها دو نفر بودند .

دو تا دختر که توی حوض خالی میدان مطهری دراز کشیده بودند.

 

به حرمت خونشان و حیاشان ، برای شادی روحشان و هم چنین برای هدایت جوانانی که از مسر حیا دورند " صلوات"

 

کتاب پرنیان

مردی با آرزوهای دور برد

«آقا چون شما مشتی هستی و اطاعتت مثل اطاعت از امام هاست 

ما دوستت داریم و به حرفت گوش میکنیم»

شاید بی ربط شایدم با ربط با حال این روزهای ما !!!

 

 

 

دل هر مشت رمل جنوب خاطراتی از آسمان دارد
مثل ذهن ستاره ای که هزار قصه از شهر کهکشان دارد

روزگاری در این حوالی شهر بوی باروت و دود و خردل داشت
حال سکوی افتخار مزار تا بخواهید قهرمان دارد

قسمتش بوده اینچنین انگار... در میان بهشت آغوشش
پیش تابوت کهنه ای یک زن جای فرزند استخوان دارد

زنگ را مرشد جماران زد... شهر غرق حماسه شد دیدیم
گود میدان زورخانه ی جنگ پشت در پشت پهلوان دارد

وزن تابوت روی شانه ی شهر مثل داغ شهید سنگین بود
پهلوانان ولی نمی میرند تا که این انقلاب جان دارد

گر چه قفل عقیده را جمعی با کلید فریب دزدیدند
من ولی شک ندارم این کشور باز هم مرد "دیده بان" دارد

ما به عشق تو زنده ایم آقا... ما به عشق امام می جنگیم
نسل ما اهل بی وفایی نیست... نسل ما درد آرمان دارد

با خدا عهد بسته ایم آقا... پای این انقلاب می مانیم
گر چه این راه پر فراز و نشیب سر هر پیچ نهروان دارد

. . .

رمز این اقتدار و عزت را هیچ کس جز خدا نمی داند
من ولی فکر می کنم همه چیز ارتباطی به جمکران دارد